De eerste week samen

De eerste week met Truij was een mix van wauw en help. Soms dacht ik: “Wat gaat dit fantastisch!” En een seconde later: “Hoe overleef ik dit?”

Alles draait ineens om haar: wandelen, eten, spelen, slapen… en tussendoor probeer ik nog een beetje structuur te vinden en zelf wat bij te slapen. Truij heeft energie voor tien, maar tegelijk dat slimme koppie dat steeds kijkt: “En nu?”

De eerste nachten waren spannend. Ze piepte, blafte. Gelukkig sliep ze na twee nachten door zonder wakker te worden. Het voelde als een klein feestje voor ons allebei: eindelijk een beetje rust.

Overdag was het een constante afwisseling tussen ontdekken en opvoeden. Truij moest wennen aan het huis, de routines en de nieuwe geuren. Ik moest leren haar signalen te lezen en te begrijpen wanneer ze iets nodig had of juist even tijd voor zichzelf wilde.

Elke dag gebeurde er wel iets kleins dat ik niet had verwacht. De eerste keer dat ze iets uit zichzelf liet liggen wat ze normaal mee zou nemen, of gewoon dat ze rustig naast me kwam liggen. Het zijn van die kleine momenten waarop ik dacht: oké, dit gaat wel werken tussen ons.

Het is een rollercoaster: sommige dagen voel je je alsof je alles onder controle hebt, andere dagen ren je achter haar aan en probeer je niet te struikelen over haar speelgoed. Maar elke dag merk je dat je samen groeit, stap voor stap.

Aan het eind van de week voelde het al een beetje alsof we een team waren. Niet perfect, maar wel eentje dat elkaar begint te begrijpen. En eerlijk? Ik kan me geen betere maatje voorstellen dan Truij!